Paylaş Tweetle

 Annenin bir tutumu veya olmasını istediği bir uygulamayı ne baba ne de ailenin diğer fertleri engellememelidir. Uygulanacak davranış uygulamaya konmadan önce anne baba aralarında konuşup fikir birliğine varmalıdırlar.

Örneğin anne çocuk saat 9.30´da yatmalı diyorsa, baba ya buna uygun davranmalı ya da anneyle konuşup bir başka saatte fikir birliğine varmalıdırlar. Yani uygulamada veya karar verildikten sonra yapılacak tutum değişiklikleri çocuğun kafasını karıştırabileceği gibi çocuğun size olan güvenini de sarsabilmektedir. Bu durumu fark eden çocuk sizi kullanmaya başlayabilir veya uyku saatini suistimal edebilir. Bu gibi durumlar çocukların genel davranışlarında hırçınlık, huysuzluk, söz dinlememe, huzursuzluk davranışlarını getirecektir.

Çocukla ilişkilerimizde tutarlı olmak, alınan kararlar konusunda anne babanın birbirlerini desteklemeleri çocuklara örnek bir davranış olacağı gibi çocukların çok hoşuna gider. Ruhsal bir huzur ve rahatlama duymalarını sağlar. Onları rahat, esnek, hoşgörülü ve kendileriyle barışık çocuklar haline getirir.

Ayrıca çocuklar anneleriyle babalarının aynı fikirde olmasından çok hoşlanırlar. Yani çocuğun gözünde annesiyle babasının iyi anlaşıyor olması onun için çok değerlidir ve onun kendine olan güveninin pekişmesini sağlar.

Aile içinde sevginin, karşılıklı anlayışın ve hoşgörünün olması çocuğu her durumda mutlu edecektir. Hem onlar için sevinir, hem de kendisinin böyle bir anne babanın çocuğu olduğu için mutlu olur. Pek çok çocuk anne babası küsken onları barıştırmaya çalışır.